“Şirret” NerdenGeliyo?
Dünkü Instagram anketimiz, bir nevi sosyal deney oldu galiba: “Şirret” ve “kibar” gibi zıt karakterli iki kelimeyi kapıştırdık. Ve “şirret” kelimesi soldaki şık olmasına rağmen %56 gibi bir oranla galip geldi!
Sizce neden çoğunluk “kibar”ı değil “şirret”i merak ediyor? Bizce, neden kızlar serserilere aşık oluyorsa, neden oğlanlar cadalozlar peşinde sürünüyorsa, neden belaya bile bile lades diyorsak o yüzden: “Kötü” kışkırtıcı, “iyi” sıkıcı. Bakın bizce vallahi de “kibar”ın hikayesi daha ilginç, ama rakibi “şirret” olunca o ne yapsın… Efendi efendi ezildi garibim.
Zira Arapça menşeili “şirret”in içinde doğrudan “kötülük” var: “Şer”. Hani “ehvenişer” var ya, “kötünün iyisi”… Hani Çelik “hayır mı şer mi” bilmiyor ya şarkısında… Biz söyleyelim: Şer. Yoksa oturup onca şarkı yazmazdı ateşte.
“Şirret” anadilinde “kötülük etme”, “bela” anlamına gelmiş ama biz Türkçede bu kelimeyi isim değil, sıfat olarak kullanıyoruz. “Edepsiz”, “hırçın”, “kavgacı” bir “kötü” olarak. Bir de “şirret” kelimesi genelde kadınlar için kullanılıyor sanki, erkekler ise daha ziyade “pislik”, “çamur” belki “bela” falan oluyorlar gibi? Ne dersiniz? “Şirret herif!” dilimizde geçerli bir kullanım mı? Yoksa “şirret”te bir cinsiyetçilik mevcut mu? 🤔😈