“Şamata” NerdenGeliyo?

“Şamata”ya şöyle uzaktan bakınca acaba “salata” (“Salata” NerdenGeliyo?) gibi İtalyanca, yani Latince kökenli bir kelime mi diye düşünmedik değil. Ama sözlükten bakınca gördük ki ters yöne bakıyormuşuz: Kaynak Arapça.

Biz şamatayı gürültülü, patırtılı eğlence diye bilirdik açıkçası. Ama eğlenceyle arasında bir nüans (“Nüans” NerdenGeliyo?) var şamatanın: Alay. Arapçada “şamita” fiili birinin sıkıntısıyla eğlenmeyi anlatmış. 1680 tarihli Meninski lugatı da şöyle anlatmış kelimeyi: “Bir kimesneye belā ve ġam ve ġussa yetiştügine şād olüp sevinmek”. Günümüz Türkçesinden çok farklı olsa da, ne ilginç bir tanım değil mi?

Yani biri bela, gam ve gussa (keder) içinde kahrolurken, bizim ona bakıp şad olmamız, sevinmemiz lazım… Bu durumda “şamatacı” bir nevi “sadist” gibi bir şey olmuyor mu? 🤔😭😈

*Bize “şamata” diyen okurumuz @emreonar ve anketsever okurlarımıza teşekkürlerimizle!