“Kısmet” NerdenGeliyo?
Sizce bu işin sonu ne olur? Kısmet… Olur mu dersiniz? Kısmet… Olmadı mı? E kısmet madem…
“İnşallah“, “hayırlısı” ve “kısmet“. Günlük dilde çok sık kullandığımız bu üçlü, işimizi Allah’a havale etmeye, tevekküle ne kadar meyilli olduğumuzu göstermiyor mu?
“Kısmet” bu iyimser üçlünün belki de en sevgi kelebeği olanı. Beklentimiz olduğunda umut, hayallerimiz yıkıldığında ise güç verir “kısmet“.
“Kısmet“in olumlu olumsuz, her türlü duruma cuk oturması belki de kökeninden kaynaklanıyordur: Arapça‘dan ithal “kısmet“, “böldü“, “pay etti” anlamındaki “kasama” fiilinden geliyor. “Kısım“, “aksam“, “taksim” kelimeleriyle kardeş olan “kısmet” bu bağlamda “pay, paya düşen” anlamına geliyor.
Hani bir yemekten az bir parça kaldığında “al bu da senin kısmetinmiş” derler ya… Böyle dendiğinde siz de o lokmaya mistik, mucizevi bir anlam yüklemiyor musunuz? “Vay be ne şanslıyım, kısmete bak yemeğin sonu bana kalmış!” diye. Meğer o lokma, düpedüz yemekten payımıza düşen “kısım” imiş de haberimiz yokmuş.
Bu durumda “kısmet“ini bekleyen bekarlar da, evlilik adayı güruhundan payına düşeni mi beklemiş oluyorlar? Belki de hayatımızdaki her şey bir bütünün “kısım“larıdır ve biz de payımıza düşenleri toplaya toplaya yaşayıp gidiyoruzdur? Kısmet artık…
*Bkz: “Hayır” NerdenGeliyo?
**Bkz: “Tevekkeli” NerdenGeliyo?
***Bkz: “Kasım” NerdenGeliyo?