“İstifa” NerdenGeliyo?

“Siz kovmuyorsunuz, ben istifa ediyorum!” Bu klişe laftan anlaşılacağı gibi, istifada bir “gurur” durumu mevcut. Bir de “yönetim istifa!” diye bir kalıbımız var biliyorsunuz, orada da “onur” beklentisi var.

Aslında “istifa“nın kökünde “af” var. Arapça‘da “sildi, affetti” anlamına gelen “afa” kökünden gelen “istifa“, “af diledi” anlamına geliyor. Aynı kökten gelen “afiyet” kelimesi “günahlarından arınma, temizlenme“yi, “muafiyet” ise “affedilmiş” olmayı anlatıyor.

Yani işinizden kendi rızanızla, herhangi bir hatanız olmaksızın ayrılıyorsanız “istifa” etmenize gerek yok demek ki? Ayrılmanız ya da işi bırakmanız yeterli.

Öte yandan işinizi yüzünüze gözünüze bulaştırdıysanız… İnsanların düzenini bozup, huzurunu kaçırdıysanız.. Verdiğiniz sözleri tutmayıp, bahane üzerine bahane sıktıysanız… Sizin adınıza utanan insanların tüm “istifa” çağrılarına rağmen yerinizden inatla kalkmıyor, af dilemiyorsanız… Ne denir böylesine, “Allah affetsin”?  😳