“Enayi” NerdenGeliyo?
Ara sıra enayiliğiniz tutar mı? Hani boş bir anınıza gelir, kafanız dalgındır, “enayi gibi” düşüverirsiniz tongaya.
Nedendir dersiniz, iyi niyetinizden mi? Yoksa acaba kendinize çok fazla odaklandığınızdan* mı? Günümüzde “saf, naif, aptal” gibi anlamlarda kullandığımız “enayi” aslında Arapça‘da “ben” anlamına gelen “ene“den doğmuş.
“Enayi“nin Türkçe çevirisi de “benci” gibi bir şey oluyor. Bu aslında “bencil“, “egoist” yani “her şeyi kendine isteyen, sadece kendini düşünen“den ziyade “benmerkezci“, “egosantrik” sıfatlarına yakın bir kavram: Kendini evrenin merkezinde sanan “enayi“.
Halbuki ne kadar küçüğüz değil mi… Ara sıra gündelik sorunlardan, ıvır zıvırdan kafayı kaldırıp şöyle bir gökyüzüne, yıldızlara bakmamak, evrendeki yerini kendine hatırlatmamak; türümüzün en büyük enayiliği değil mi? 🌍😉
*Bkz: “Odak” NerdenGeliyo?