“Allahaısmarladık” NerdenGeliyo?
Rahmetli babaannemiz öğretmişti çocukken: Kalan “güle güle” der, giden “alasmaldık”…
Hadi “güle güle”yi anladık; gidene “gülerek git” diyoruz… Zaten kalanın ne, gidenin ne diyeceğini karıştırmamak için tek güvenilir veri bu: Giden gülecek.
Peki ya “alasmaldık”? “Alasmalmak” diye bir fiil mi var? “Alasm” nedir? Nereden aldık?
Derken… Okuma-yazma ile kelimenin “allahaısmarladık” olduğunu söküyorsunuz (kimi kaynaklara göre de “Allah’a ısmarladık”)…
“Ha tamam” diyorsunuz, “Allah’a ısmarladık” demek istiyormuşuz meğer…
Tam anladığınıza sevinecekken, “bir dakika, e iyi de… Ne ısmarladık Allah’a? Niye ısmarladık?”…
“Allahaısmarladık”taki “Allah” bildiğiniz üzere Arapça. Türkçe “ısmarlamak” fiilinin içinde ise Farsça “sipar-” kökü var. “Sipariş” kelimesinin de kaynağı olan bu kök, “emanet, teslim” etmeyi anlatıyor.
Zaten “ısmarlamak” fiili Eski Türkçede ve halk ağzında “emanet etme” anlamında da kullanılmış.
Özetle, veda ederken kalana “alasmaldık” dediğimizde, “seni Allah’a emanet ettik” gibi, dua niteliğinde bir söz söylemiş oluyoruz!
Peki ya sizin kullandığınız bir tabir mi, “allahaısmarladık”? Değilse, yerine ne kullanıyorsunuz?
Hadi alasmaldık. 🙋🏻♂️☪️✋🏻